Futbollisti me prejardhje nga Kosova, Granit Xhaka, ka dhënë një intervistë të gjatë për faqen zyrtare të Arsenalit.
Ai në këtë intervistë ka përshkruar karrierën e tij futbollistike, dhe momentet e vështira që ka hasur deri më tani, njofton Klankosova.tv.
Vullneti i jashtëzakonshëm i Granit Xhakës për të fituar, vendosmëria, aftësitë udhëheqëse dhe qëndrueshmëria mund të gjurmohen që nga edukimi i tij në Zvicër, dhe më e rëndësishmja, nga përvojat e prindërve të tij në Kosovë para se të lindte.
Granit i ri do t’i kishte këto virtyte të rrënjosura tek ai nga prindërit e tij kur u rrit në Basel të Zvicrës, dhe ato janë vlera që ende e frymëzojnë atë edhe sot e kësaj dite – si në fushë ashtu edhe jashtë saj.
Ai thotë se edukimi i tij i ka dhënë formë mënyrës se si sillet në jetën e përditshme dhe si e jep shpirtin e tij edhe kur luan.
“Frymëzimi im kryesor kur fillova karrierën time ishte babai im”, tregon Graniti.
“Ai luajti futboll vetë para se të lëndohej, por nuk ishte vetëm ajo që më frymëzoi mua – jeta e tij në tërësi. Ai më mësoi të mos heq dorë kurrë nga asgjë, të jem i fortë, i ashpër mendërisht. Ai ishte djali që më frymëzoi më shumë”.
“Ai ishte lojtar profesionist për një klub në Kosovë kur ishte më i ri, ai ishte anësor – por fatkeqësisht në kohën kur linda unë, ai nuk po luante më, sepse duhej të pensionohej për shkak të një lëndimi.
“Por në të vërtetë ai më frymëzoi më shumë si model, sesa në fushë. Ai kaloi shumë, shumë momente të vështira në jetën e tij. Ai ka qenë gjithmonë shumë i fortë mendërisht dhe më ka mësuar të njëjtat vlera që kam në futboll tani, por edhe në jetën time”.
Mesfushori, i cili mbush 30 vjeç në fund të këtij muaji, thotë se mbetet shumë pranë prindërve të tij, të cilët kanë qenë aty në çdo hap gjatë karrierës së tij deri tani.
Familja Xhaka përfshin edhe vëllain e madh të Granitit, Taulantin, i cili luan për Shqipërinë. Kur të dy dolën ballë për ballë gjatë Kampionatit Evropian 2016, të dy prindërit e tij ishin në stadium për t’i mbështetur – mamaja e tyre mbante një fanellë gjysmë të Zvicrës dhe Shqipërisë!
“Babai im është gjithmonë pas meje”, thotë ai.
“Ai di gjithçka për presionin e të luajturit futboll dhe atë që kalojmë. Megjithatë nuk është vetëm ai, është edhe mamaja ime. Ajo është një prani shumë, shumë e rëndësishme në jetën time. Unë mund t’i flas mamasë sime në një mënyrë të ndryshme, ashtu siç bëj me babin tim, kështu që për mua që të dy janë frymëzues, sepse ajo që ata kaluan kur ishin të rinj – thjesht nuk e shohim tani.
“Nuk besoj se brezi i ri sot mund ta bëjë këtë. Kur prindërit e mi u larguan nga Kosova para luftës, ata nuk ishin të përgatitur për këtë, por e bënë.
“Nëse ne – kjo gjeneratë – do të duhej të largoheshim nga shtëpitë tona tani, ne nuk do të ishim të përgatitur, nuk e dimë gjuhën apo ku mund të shkonim. Ju nuk dini kujt t’i besoni. Ju filloni me zero para, minus paratë, kështu që është e vështirë të kuptosh dhe është shumë frymëzuese për mua të vish nga vendi ku kanë ardhur prindërit e mi, sepse nuk mendoj se ne – ky brez i ri – mund ta përballojmë këtë. Është një jetë krejtësisht ndryshe që kemi tani.”
Graniti e filloi karrierën e tij me FC Basel në Zvicër – ku Taulant ende luan – përpara se të shkonte në Gjermani, në moshën 19-vjeçare, për të nënshkruar me Borussia Monchengladbach. Babai i tij, Ragip, u transferua me të në Gjermani, ndërsa nëna e tij qëndroi në Zvicër me Taulantin. Kjo do të thoshte se familja u nda për dy vjet, gjë që Graniti tha se ishte e kuptueshme e ashpër për prindërit e tij.
Megjithatë, ishte një tjetër përvojë e krijimit të karaktereve për familjen Xhaka, dhe Graniti thotë se ai dhe vëllai i tij fillimisht u bindën të shkonin në futboll nga prindërit e tyre në një përpjekje për t’i mbajtur ata në rrugën e drejtë dhe të ngushtë.
“Një nga motivimet e mia të mëdha kur fillova futbollin, veçanërisht nga prindërit e mi, ishte që unë dhe vëllai im të mos shkonim në rrugën e gabuar si fëmijë”, thotë ai.
“Mund të jetë e lehtë të shpërqendrohesh kur je i ri, kështu që ata donin që ne të luanim futboll për të na ndihmuar të shmangnim probleme si droga apo telashe kur ishim duke u rritur.
“Në fillim është një mënyrë e mirë për të përdorur kohën tuaj, por gjithashtu ju mëson disiplinën dhe respektin për njerëzit e tjerë, kështu që kjo është arsyeja pse ne u futëm në të në fillim. Mendoj se ky ishte objektivi i parë i prindërve tanë kur na dërguan të luanim futboll”.
“Megjithatë, duke parë prapa, nuk mendoj se do të kisha përfunduar me vlera të ndryshme nëse nuk do të isha futur në futboll. Unë kam qenë gjithmonë mjaft mirë si fëmijë. Unë kam qenë i mirë në shkollë, kështu që nëse nuk do të isha bërë futbollist, mendoj se do të isha në një zyrë tani, ndoshta duke u përpjekur të ndërtoja një biznes. Mendoj se do të më pëlqente kjo sfidë.”
Se si Graniti do ta kishte shfrytëzuar dëshirën dhe angazhimin e tij nëse nuk do të kishte hyrë në sport, nuk do të dihet kurrë, por ai këmbëngul se është karakteri i tij i ndërtuar që ka formësuar karrierën e tij në futboll, dhe jo anasjelltas.
“Unë jam absolutisht i frymëzuar duke fituar dhe duke qenë më i miri që mund të jesh,” thotë ai. “Besoj se keni lindur me një mentalitet fitues ose si lider. Nuk besoj se mund të bëhesh i tillë më vonë, mendoj se është brenda teje. Ose e ke ose nuk e ke. Më pëlqen ta kem këtë ndjenjë, sepse pa sfida dhe këto objektiva para jush, nuk besoj se mund të arrini asgjë. Kështu kam luajtur gjatë gjithë karrierës sime, dhe kështu e kam jetuar edhe jetën time”.
“Më pëlqen të fitoj sigurisht, por ju duhet të gjeni një ekuilibër. Edhe në jetë. Unë kam nevojë për sfida, kam nevojë për njerëz rreth meje që të më sfidojnë gjithashtu, dhe ky është mentaliteti që kam. Unë kam shumë pasion për futbollin dhe sportin, kështu që nuk e di se si do ta tregoja këtë nëse nuk do të luaja tani”, shton ai.
“Ishte gjithmonë një ëndërr të jem këtu ku jam tani, duke luajtur për vendin tim dhe për një nga ekipet më të mira në botë. Por ju mund ta përdorni këtë pasion edhe në mënyra të tjera, në çdo gjë që bëni. Mendoj se kështu do ta jetoja jetën time çfarëdo që të bëja. Jam i motivuar për të fituar, por kjo mund të nënkuptojë gjëra të ndryshme edhe larg futbollit. Gjithmonë kam ëndërruar të bëhem futbollist, të kem atë pasion dhe dashuri për atë që bëj, dhe tani jam këtu përpiqem të luaj gjithmonë me të njëjtin pasion që kisha kur isha 16 ose 17 vjeç.”
Graniti ishte 23 vjeç kur erdhëm në telefon në 2016, dhe ai thotë se nuk kishte hezituar kur erdhi mundësia për t’u bashkuar me Gunners. “Më pëlqeu sfida. Kjo është ajo që doja kur u bashkua. Më pëlqen një sfidë, më pëlqen të arrij diçka të re, kështu që doja shumë të bashkohesha për të parë se çfarë mund të bëj.”
Reprezentuesi zviceran shtoi se emrat nga e kaluara e klubit, në veçanti një mesfushor legjendar, gjithashtu e frymëzuan atë – dhe jo vetëm për atë që arriti në fushë.
“Kur ktheheni në historinë e Arsenalit dhe atë që klubi ka bërë, është e mahnitshme”, shton ai.
“Para së gjithash, klubi ka pasur kaq shumë lojtarë të mrekullueshëm – njerëz si Patrick Vieira për shembull. Për mua ai është një legjendë e duhur, i duhur në këtë klub futbolli. Ende tani, shumë kohë pas pensionimit të tij, ai është një legjendë këtu, sepse ai është një nga ata që nuk flet asgjë për klubin. Ai ka respekt për klubin që jo të gjithë e bëjnë”.
“Pastaj sigurisht që ju keni Arsène Wenger, i cili është një zotëri absolut dhe një pjesë e madhe e historisë së futbollit të Arsenalit”.
Vetë Graniti tani është një pjesë e madhe e historisë së klubit. Ai ka luajtur më shumë se 250 herë për ekipin e parë – të paktën 100 paraqitje më shumë se çdo lojtar tjetër në skuadër – duke fituar dy FA Cup dhe duke u paraqitur në dy finale të tjera të kupave deri më tani. Ai tregon se arritja e këtyre pikave të paraqitjes dhe lënia e vulës së tij në klub është gjithashtu një faktor i madh motivues për të.
“Nëse jam i sinqertë, e dija që arrita në 250 ndeshje në fund të sezonit të kaluar,” buzëqesh ai.
“Pra, po, unë i shikoj edhe numrat. Arritja në 250 ndeshje me Arsenalin më bën shumë krenar. Nëse dikush do të më kishte thënë në vitin 2016 kur firmosa se do të jem këtu për shtatë vjet ose më shumë, do ta kisha hequr menjëherë. Çfarë kam kaluar gjatë rrugës dhe çfarë ka kaluar ky klub në atë kohë, por ja ku jam”.
“Unë jam ende duke luajtur për ekipin, ende shumë, shumë i lumtur këtu, ende duke punuar, ende duke e shijuar lojën time. Më bën shumë krenar, sepse mendoj se tregon se sa shumë kam punuar në atë kohë, se si kam pasur besim nga njerëzit përreth meje, nga trajnerët e mi. Më bën shumë të lumtur të mendoj për këtë”.
“Kam pasur më shumë kohë të mira se sa të këqija në Arsenal”, vazhdon ai.
“Të vetmet momente reale që kam pasur ishin gjërat me fansat tre vjet më parë, por gjithçka tjetër për mua ka qenë shumë pozitive, shumë e lumtur dhe ka pasur shumë respekt mes të gjithëve”.
“Gjatë kohërave të vështira zbulon se cilët njerëz janë pas teje, dhe unë kisha shumë njerëz pas meje akoma kur gjërat nuk ishin aq të mira. Edhe unë kam familjen time sigurisht, ata janë të parët atje për mua”.
Ka pasur më shumë momente të mira deri më tani edhe këtë sezon. Nuk ka dyshim se Graniti ka qenë një nga performuesit tanë më të mirë gjatë fillimit tonë mbresëlënës të sezonit, duke shënuar gola dhe asistime.
Kontributi i tij sigurisht që është vlerësuar nga mbështetësit, dhe në fund të fitores sonë në Bournemouth muajin e kaluar, një këngë e Granit Xhakës filloi të kumbonte në fund të ndeshjes.
Ishte një moment domethënës, duke pasur parasysh gjithçka që ka ndodhur më parë mes besimtarëve të Topçinjve dhe ish-kapitenit tonë. I pyetur për atë pasdite në stadiumin Vitality, është e qartë se sa shumë do të thoshte për Granitin.
“Ishte qesharake sepse po bëja shaka me Alex Zinchenko në ngrohje,” fillon ai. “Ata po këndonin emrin e tij pas vetëm tre javësh në Arsenal. I thashë “Aleks kam gjashtë vjet këtu dhe nuk kam këngë dhe ti sapo ke ardhur këtu dhe ke!”
“Kështu që unë bëja shaka me të në fushë paraprakisht, dhe më pas në fund të lojës mund të dëgjoja tifozët tanë që këndonin emrin tim. Ndoshta më kanë dëgjuar duke biseduar me Aleksin!”.
“Por seriozisht, ishte një ndjenjë absolutisht e mahnitshme, e mahnitshme për mua, sepse të gjithë e dinë se çfarë kam kaluar me fansat. Kjo është në të kaluarën tani”.
“Të kthehesha dhe të isha në gjendje t’u tregoja atyre Granitin që gjithmonë doja t’u tregoja, të ndihesha i lidhur dhe të ndjeja dashurinë e tyre më dha shumë, shumë, shumë më tepër besim te vetja, dhe gjithashtu më shumë dëshirë për t’u kthyer atyre diçka”.
“Pra, shpresojmë se mund të qëndrojmë me këtë lidhje tani, jo vetëm me mua, por me të gjithë lojtarët, sepse është shumë e rëndësishme për ne të ndiejmë dashurinë nga tifozët. U befasova pak kur e dëgjova, nuk dija çfarë të bëja, por dua të them se sa shumë do të thoshte për mua dhe sa e vlerësoj.”
Dhe fillimi i shpejtë i ekipit në përgjithësi? Ne fituam pesë ndeshjet tona të para të ligës vetëm për herë të dytë në historinë e Premier League dhe, ndoshta jo për t’u habitur, Graniti e vendos këtë në etikën tonë të punës, veçanërisht punën e kryer në fushat stërvitore gjatë parasezonit.
“Po, rezultatet tona ju tregojnë se sa shumë po punonim në para-sezon për të arritur në këtë pozicion,” thotë ai. “Për momentin po bëjmë mirë dhe nuk është e zakonshme të fitojmë pesë ndeshje radhazi në Premier League, në fillim apo jo, por kemi ende shumë ndeshje përpara nesh.
“Ne mund të përmirësohemi dhe kjo është gjëja e mirë, ne mund t’i shohim ato përmirësime. Është gjithmonë mirë kur mund të përmirësohesh dhe kam një ndjenjë të mirë që jemi në rrugën e duhur me këtë. Gjëja më e rëndësishme tani është të mbajmë fokusin tonë ditë pas dite, të vazhdojmë të punojmë dhe më pas të shohim se sa larg do të na çojë.”
