Marrëdhëniet mes Shqipërisë dhe Serbisë rrallë kanë qenë të mira. Por për futbollistët serbë që luajnë në vendin e armiqve të tyre të dikurshëm, sporti i kapërcen dallimet e gjata midis kundërshtarëve.
“Futbolli është një mjet përrallor për të mësuar të jetoni së bashku,” tha Luka Milanoviç, 29 vjeç, i cili është një nga 15 futbollistët serbë që luajnë si profesionistë në Shqipëri.
Lidhjet mes Shqipërisë dhe Serbisë kanë qenë prej kohësh të rrethuara nga dallime, veçanërisht nga pikëpamjet e tyre kontradiktore për statusin e Kosovës.
Pas një lufte të përgjakshme në fund të viteve 1990, Beogradi vazhdon ta shohë territorin si një krahinë renegate dhe nuk e ka njohur kurrë deklaratën e saj të pavarësisë të bërë në 2008.
Mosbesimi midis Kosovës — me shumicë shqiptare dhe myslimane — dhe Serbisë — një komb kryesisht ortodoks — është larg mendimeve të Milanoviçit në fushë.
Atij i është bërë një “mirëseardhje e ngrohtë” që kur mbërriti katër muaj më parë për të luajtur si profesionist në Shqipëri për Kukësin, një ekip i kategorisë së parë që vjen nga një rajon malor në kufi me Kosovën.
Zona dikur strehoi më shumë se 500,000 shqiptarë etnikë që iknin nga sulmet e forcave serbe gjatë luftës në Kosovë.
Kapiteni serb i klubit shqiptar Laçi, Aleksandar Ignjatoviç, me gruan dhe fëmijët e tij
Tani, rajoni është i qetë dhe shtëpia e shqiptarëve të Kosovës, malazezëve dhe kroatëve, të cilët gjithashtu luajnë futboll si profesionaltë për Kukësin.
“Unë jam këtu për dashurinë ndaj futbollit,” tha Luka për AFP.
Për të, karriera në Shqipëri është një vazhdim i natyrshëm i një karriere që e ka nisur me Yllin e Kuq dhe OFK Beograd në Serbi, së bashku me qëndrimet e tij në Belgjikë, Malajzi, Greqi dhe Hungari.
“Për lojtarët dhe tifozët, Luka është njëri prej nesh”, tha Erjon Allaraj, zëdhënësi i klubit.
“Ne flasim gjuhë të ndryshme, por të gjithë e dimë gjuhën e futbollit,” shtoi kapiteni i Kukësit, Gjelberim Taip, një shqiptar nga qyteti jugor serb i Bujanocit.
Për lindjen e fëmijës së parë të Milanoviçit në dhjetor, i gjithë ekipi shkoi tek ai për të festuar. Rasti i tij nuk ka lidhje me përjashtimin.
Në anën tjetër të vendit jo shumë larg brigjeve të Adriatikut, Aleksandar Ignjatoviç, 33 vjeç, kujton tronditjen dhe shqetësimin e miqve të tij kur u tha se po shkonte në Shqipëri për të luajtur me KF Laç.
“Tani, kur shikojnë në Instagram jetën time në Shqipëri, shumë më thonë se duan të vijnë të më vizitojnë”, tha Ignjatoviç për AFP.
Me një sy drejt daljes në pension, Ignjatoviç thotë se shpreson të përdorë përvojat e tij në Shqipëri për të zhvilluar një karrierë pas futbollit.
“Po mendoj të hap një agjenci turistike që do të më lejojë të punoj në Shqipëri dhe Serbi. Tani i njoh të gjitha vendet e bukura në Shqipëri,” thotë ai, me shpresën për të fituar para nga industria turistike në rritje e Serbisë.
Ignjatoviç gjithashtu krenohet që ka shumë miq shqiptarë dhe tallet me paragjykimet etnike që kanë ndarë prej kohësh shumë komunitete në rajon.
“Futbolli na lejon të forcojmë lidhjet tona. Futbolli dhe politika janë dy botë krejtësisht të ndryshme”, thotë Ignjatoviç, i cili prej tre vitesh jeton në Tiranë me gruan e tij Mila dhe vajzën e tij tre muajshe Iskra.
Por për Vladimir Novakoviç, një analist futbolli në kanalin sportiv serb Sportklub, gatishmëria e serbëve për të luajtur në Shqipëri mund të zbresë në fund të fundit në gjetjen e një pune që paguhet.
Mesfushori serb i Kukësit, Luka Milunoviç
Dhe ndërsa sporti ka aftësinë për të bashkuar, ai gjithashtu ka shërbyer si një vend i fuqishëm për ndjenjat nacionaliste ndër vite, veçanërisht në Ballkan, ku ultrasit e futbollit kanë përqafuar ksenofobinë gjatë ndeshjeve.
Në vitin 2014, dhuna shpërtheu gjatë një ndeshje kualifikuese për Kampionatin Evropian ndërmjet Serbisë dhe Shqipërisë pasi një dron fluturoi mbi fushë me një flamur të përdorur nga nacionalistët shqiptarë.
Dhe gjatë Kupës së Botës në 2018, dyshja zvicerane Xherdan Shaqiri dhe Granit Xhaka — që të dy kanë prejardhje nga Kosova — u gjobitën nga FIFA për festimin e golave të tyre kundër Serbisë duke bërë një “shqiponjë të dyfishtë” pro-kosovare — një gjest. që përfaqëson flamurin shqiptar.
Incidenti u pasqyrua gjerësisht në Serbi, ku deri më sot asnjë shqiptar nuk po luan në ligat profesionale të futbollit të vendit.
Për 82-vjeçarin Borisav Stojaçiç, mungesa e shqiptarëve në Serbi është një lajthitje më e fundit, pasi ai kujtoi kohët më të thjeshta të “epokës jugosllave, kur prania e lojtarëve shqiptarë… nuk ishte fare e jashtëzakonshme”.
“Kështu duhet të jetë,” i tha ai AFP. “Theksimi i kombësisë së dikujt është një problem që u shfaq vetëm disa dekada më parë”.
